De 5 biologische natuurwetten

In deze blog bespreek ik de 5 biologische natuurwetten die in de jaren 80 door Dr. Hamer zijn ontdekt. Deze wetten vormen een uniek systeem van principes dat het ontstaan van ziekte en gezondheid verklaart vanuit een biologisch en evolutionair perspectief. Ze zijn voorspelbaar, biologisch relevant en toepasbaar op alle levende organismen, en zijn gericht op overleving. Deze wetten stellen dat elke ziekte of aanpassing in het lichaam geen vergissing is, geen toeval, geen defect, slijtage of ouderdom, maar eenvoudigweg functioneel is voor het organisme op dat moment.  link

De 5 biologische natuurwetten omvatten wanneer het ziekteproces begint (wet 1), hoe het zich vervolgens ontwikkelt (wet 2), op welke plek het zich in het lichaam manifesteert (wet 3), waarmee het herstel plaatsvindt (wet 4) en waarom het ziekteproces überhaupt op gang is gekomen (wet 5).

De ontdekking van het 5 biologische natuurwetten

De 5 biologische natuurwetten zijn in de jaren '80 van de vorige eeuw ontdekt door Dr. Ryke Geerd Hamer (1935-2017). Dr. Hamer was een Duitse geneeskundige, natuurkundige en theoloog. Gedurende zijn carrière introduceerde hij talrijke succesvolle innovaties. Zo ontwikkelde hij de Hamer Scalpel, die aanzienlijk preciezer en scherper was dan een traditioneel chirurgisch mes. Daarnaast creëerde hij een nieuw type bottenzaag, dat veel schoner zaagt. Dankzij deze innovaties ervoeren patiënten na de operatie minder schade en een snellere genezing. Hij werd algemeen gerespecteerd om zijn geniale geest, die in staat was dit soort vernieuwende technieken te ontwikkelen en zo daadwerkelijk bij te dragen aan de zorg voor zijn patiënten.

De meest significante bijdrage kwam eigenlijk pas veel later, waarna hij pas na zijn dood steeds meer erkenning zou ontvangen. Dit had te maken met zijn ontdekking van de vijf biologische natuurwetten. In 1978, tijdens een gezinsvakantie in Italië, vond er een tragisch voorval plaats. Zijn zoon, Dirk Hamer, werd tijdens zijn slaap door een verdwaalde kogel geraakt. Dirk heeft maandenlang in het ziekenhuis gevochten voor zijn leven. Gedurende deze zware periode bleef Dr. Hamer aan zijn zijde, hem als arts zo goed mogelijk bijstaand. In december van dat jaar overleed Dirk in de armen van zijn vader. Dr. Hamer heeft altijd gevoeld dat zijn roeping in dit leven was om levens te redden, en het viel hem, zacht gezegd, zwaar dat het hem niet was gelukt om het leven van zijn eigen zoon te bewaren.

In maart 1979 werd bij Dr. Hamer teelbalkanker vastgesteld. Dit kon hij nauwelijks begrijpen, aangezien hij altijd zeer gezond en sterk was geweest, hoewel hij zich realiseerde dat hij kort daarvoor een intens drama had meegemaakt. Zou dat iets te maken kunnen hebben gehad met zijn ziekte? Hij liet zich in het ziekenhuis behandelen door zijn teelbal te laten verwijderen, maar besloot verder geen vervolgbehandelingen te ondergaan. Tijdens zijn herstel begon hij verbanden te zien. Zijn diepgaande kennis van biologie leidde hem tot de conclusie dat een teelbal in het menselijk lichaam bedoeld is voor het creëren van nakomelingen. Hij had net zijn eigen nakomeling verloren, wat leidde tot een verandering in het orgaan dat verantwoordelijk is voor de voortplanting.

Dr. Hamer begon zijn ontdekkingen door zijn persoonlijke ervaring met kanker te analyseren, waarbij hij de medische dossiers van patiënten met diverse aandoeningen bestudeerde. Wat hem opviel, was een opmerkelijk patroon: vele van deze ziekten, vooral ernstige aandoeningen zoals kanker, leken rechtstreeks verband te houden met intense, emotionele psychosociale conflicten of traumatische gebeurtenissen. Na tientallen jaren van observatie, experimentatie en samenwerking met andere artsen, kwam hij tot de conclusie dat ziekten geen willekeurige biochemische verstoringen waren, zoals de traditionele geneeskunde vaak aanneemt, maar eerder het resultaat van biologische processen die opzettelijk door de hersenen in gang werden gezet als reactie op onopgeloste conflicten. Hij verzamelde meer dan 40.000 casussen ter bewijsvoering van deze verbanden.

Hij probeerde zijn ideeën aan de man te brengen, maar de medische gemeenschap bestempelde ze als controversieel en pseudowetenschappelijk, waardoor Dr. Hamer geconfronteerd werd met juridische vervolging. Hij werd tegengewerkt, verloor zijn artsenlicentie en werd uit Duitsland verbannen. Vanuit zijn ballingschap in Noorwegen heeft hij altijd geloofd dat zijn ontdekkingen cruciaal waren voor het begrijpen van de werkelijke oorzaken van ziekte en gezondheid. Het is hem gelukt om genoeg studenten op te leiden die uiteindelijk zijn theorieën verder hebben weten te verspreiden.

De theorieën die hij ontwikkelde zijn de kern van de 5 biologische natuurwetten, die de fundamenten vormen van zijn geneeskundig systeem, de Nieuwe Germaanse Geneeskunde. Uiteindelijk ontdekte Dr. Hamer voor elke aandoening en elke psychische stoornis een biologische verklaring voor hun ontwikkeling. Telkens weer bleek de ziekte volkomen logisch binnen de context van het individu en droeg het bij aan hun overleving. Zoals hij het zelf verwoorde, was het een zinvol biologisch aanpassingsprogramma van het lichaam, ontworpen om het individu te ondersteunen in zijn overlevingsstrijd.

De 5 biologische natuurwetten in het kort

De 1e biologische natuurwet - de wet van de natuurlijke veranderingen (wanneer start een ziekte op)

Deze wet stelt dat alle ziektes (ongeacht of het nu gaat om kanker, auto-immuunziekten, hart- en vaatziekten, enzovoort) direct voortkomen uit een conflict dat op psychisch-emotioneel niveau wordt ervaren. Ziekte is geen willekeurig proces, maar een biologisch antwoord op een conflict. Dit conflict kan worden uitgelokt door een gebeurtenis die als onverwacht, schokkend of onoplosbaar wordt beleefd. Volgens Dr. Hamer activeert dit conflict specifieke hersenstructuren, die op hun beurt specifieke biologische reacties in het lichaam teweegbrengen.

De 2e biologische natuurwet - de wet van de tweefasigheid van ziekte (hoe verloopt het ziekteproces)

Dr. Hamer ontdekte dat het biologische antwoord op een conflict altijd in twee fasen verloopt, te weten: 

1. de actieve fase; de periode waarin het conflict wordt ervaren, waarbij het lichaam reageert op de situatie met specifieke fysieke veranderingen, zoals tumoren of andere ziektesymptomen, afhankelijk van de aard van het beleefde conflict. Deze fase vertoont vaak geen zichtbare symptomen, maar het interne biologische proces is in volle gang. 
2. de herstelfase; de fase die direct volgt op de oplossing van het conflict. Zodra het conflict is opgelost of de persoon zich heeft aangepast aan de situatie, begint het lichaam met het herstel. Dit gaat gepaard met fysiek herstel, vaak met de vorming van weefselgroei of andere veranderingen die bijdragen aan het biologisch oplossen van het interne conflict.

De 3e biologische natuurwet - de wet van het biologisch systeem van de natuurlijke veranderingen (waar verschijnt de ziekte)

Deze wet stelt dat elk conflict verschijnt in een van de weefseltypes die er in het lichaam zijn. Deze weefseltypes zijn de zogenaamde kiembladen en alle organen/weefsels van het lichaam zijn onder te verdelen in deze drie verschillende kiembladen. Het endoderme weefsel is het oudste kiemblad en daar vallen alle klieren en gladde spieren onder. Vervolgens is er het oud-mesoderme kiemblad, waar alle vliezen onder vallen. Het nieuw-mesoderm kiemblad bevat vervolgens alle onderdelen van het bewegingsapparaat. Het ectoderme kiemblad tot slot bevat alle afdekkingsweefsel die contact hebben met de buitenlucht.

Elke laag heeft hierin zijn eigen specifieke rol en de ziekte kan pas effectief genezen wanneer het conflict is opgelost.



De 4e biologische natuurwet - de wet van het biologisch systeem van de microben (waarmee herstelt de ziekte)

Deze wet stelt dat ons lichaam beschikt over door ons brein aangestuurde gastarbeiders (microben), die op het juiste moment worden ingezet om de biologische aanpassingen tijdens de herstelfase te optimaliseren of af te breken, afhankelijk van de gedane aanpassing. Deze microben omvatten zowel schimmels als bacteriën. Dr. Hamer heeft voor elk type weefsel in ons lichaam vastgesteld welke microben actief zijn tijdens de herstelfase, en hiermee aangetoond dat deze altijd al latent in ons aanwezig zijn en door het brein worden ingeschakeld en geactiveerd om bij te dragen aan het herstelproces.

De 5e biologische natuurwet - de wet van begrip (waarom ontstaan de ziektes)

Deze laatste wet stelt dat zodra het conflict is opgelost en het herstel begint, er een volwaardige integratie van de ziekte-ervaring plaatsvindt. Het lichaam herstelt zijn balans, en de eerder opgetreden lichamelijke veranderingen (zoals tumoren) verdwijnen of worden hersteld. De ziekte wordt geïntegreerd in het lichaam, en het individu ervaart vaak nieuwe levensinzichten en groei door het proces van ziekte en genezing. Deze wet benadrukt ook dat elke ziekte of aanpassing een uiterst intelligent en zinvol biologisch speciaalprogramma is. Het biologische doel is om het individu aan te passen aan de specifieke conflictsituatie in het kader van overleving. Hierbij moet opgemerkt worden dat overleving hier verwijst naar het moment-tot-moment, van seconde tot seconde op biologisch niveau. Het draait namelijk om levensverlenging en houdt geen rekening met de kwaliteit van leven. Vanuit een puur biologisch perspectief klopt de ziekte altijd.

Een voorbeeld ter verduidelijking van de 5 biologische natuurwetten

Een hongerige wolf op de Veluwe grijpt een zwijn en begint gretig te eten. Hij neemt grote brokken tot zich, maar een stuk bot blijft steken in zijn maag, wat een stressvolle situatie voor zijn systeem creëert. De maagreceptoren sturen een signaal naar de hersenen en een noodoplossing wordt onmiddellijk op gang gebracht. De overleving is immers in gevaar, aangezien het bot de maag kan doorboren. Het bot moet sneller verteerd worden dan normaal, maar de huidige maagcellen zijn daar niet voor ingericht. De biologische code om meer en sterkere maagcellen aan te maken, wordt met spoed geactiveerd. Deze zogenaamde super-maagcellen wijken af van de reguliere maagcellen en zijn ongeveer 3 tot 10 keer krachtiger. Het betreft een speciaal soort cellen, ontworpen voor een razendsnelle vertering in de maag.

Nadat het bot is verteerd en het ernstige probleem is opgelost, begint de tweede fase van de ziekte: de herstelfase. De extra aangemaakte maagcellen worden door de microben weer afgebroken, maar hierdoor voelt de wolf zich tijdelijk onwel en zoekt hij rust. De afbraak kan in alle rust plaatsvinden en zodra het weefsel volledig hersteld is, is het gehele aanpassingsprogramma succesvol afgerond. We kunnen dus concluderen dat dit zinvolle biologische aanpassingsprogramma essentieel was voor de overleving van de wolf.

Deze biologische codes, die ons in staat stellen te reageren op veranderingen, zijn ook in ons aanwezig. In ons voorbeeld heeft de wolf een tastbaar brok dat niet verteerbaar is. Ook als mensen kunnen we te maken krijgen met niet-verteerbare 'brokken' die we inslikken. Onze biologie en ons brein registreert dat er een onverteerbaar ‘brok’ is dat sneller verteerd moet worden. Stel je voor dat iemand zijn of haar partner betrapt met een ander. Dit kan ervaren worden als iets onverteerbaars, dat zwaar op de maag drukt. Voor de mens is dit vaak een mentaal brok dat emotioneel aanwezig is. Voor het brein is dit in essentie hetzelfde risico als het grote bot dat is doorgeslikt. Het brein maakt geen onderscheid tussen een reëel gevaar of een denkbeeldige bedreiging; voor het brein zijn ze gelijk. Wanneer die persoon maandenlang hierover stress ervaart, blijven de maagcellen zich ontwikkelen omdat het brok nog niet is verteerd. Uiteindelijk krijgt deze persoon maagklachten en zoekt medische hulp. Bij onderzoek wordt er een tumor in de maag aangetroffen. Er is geen verklaring voor de groei van deze cellen. De diagnose is maagkanker. Zonder inzicht in deze samenhang begint deze persoon aan een behandeltraject. Maar als we haar vragen of ze iets onverteerbaars heeft meegemaakt en ze zich realiseert dat ze emotioneel met een te groot brok zit, wordt de oorzaak duidelijk. In de reguliere geneeskunde wordt dit aspect vaak niet meegenomen, waardoor men tot de conclusie komt dat er iets mis is en dat het lichaam deze cellen niet had moeten vormen, omdat er geen aanleiding voor zou zijn geweest. Vanuit de biologisch natuurwetten gezien is er echter wel degelijk een aanleiding geweest, en is dit een volkomen normale reactie van het lichaam.

Samenvattend

De 5 biologische natuurwetten van Dr. Hamer bieden een baanbrekende visie op ziekte en gezondheid, waarin de impact van psychologische conflicten op het lichaam centraal staat. Deze theorieën benadrukken de interactie tussen lichaam en geest en tonen aan dat genezing vaak start met het bewustworden van emotionele en psychologische oorzaken. Hoewel Dr. Hamers theorieën op dit moment nog niet volledig door de medische gemeenschap zijn geaccepteerd, bieden ze een waardevol alternatief perspectief in de zoektocht naar gezondheid en genezing.

Ontdek de biologische natuurwetten nu zelf

Nu je in de basis bekend bent met de biologische natuurwetten wil je er ongetwijfeld meer over leren. Ik heb alle informatie voor je verwerkt in een training. Deze is nu voor je beschikbaar. Klik op de deze link om bij de training over de vijf biologische natuurwetten te komen. tekst